مسابقه تسلیحاتی و مدیریت دفاع منطقه ای در میان کشورهای حوزه خلیج فارس(۲۰۱۰-۱۹۹۰)

از دیرباز مجهز شدن به سلاح، از جمله کنش های راهبردی واحدهای سیستم بین الملل بوده که برای مدیریت و ﺗﺄمین امنیت خود بکارگرفته­اند، البته این شکل از کنش منجر به بروز مسابقه­های تسلیحاتی شده است.؛ این رقابت­های تسلیحاتی در طی سال­های اخیر با عینیت بیشتری در حوزه خلیج­فارس، به خصوص کشورهای عرب این منطقه دیده شده است. به واقع صرف نظر از رقابت­های راهبردی و ایدئولوژیک کشورهای عرب منطقه به ویژه در مقابل ایران، دولت­های غربی و ایالات متحده، هم به صورت مستقیم، هم غیرمستقیم به دلیل مسائلی نظیر امنیت انرژی، بر معمای امنیت و ایجاد یا تشدید مسابقه­های تسلیحاتی در این منطقه افزوده­اند. نظر بر همین ﻣﺴﺄله، شناخت ماهیت و ابعاد مختلف رقابت­های تسلیحاتی حوزه خلیج فارس در گستره  ﺗﺄمین امنیت منطقه­ای اهمیت بسیار زیادی دارد. ما در این مقاله درصدد هستیم با توجه به این ﻣﺴﺄله، الگو و مدل حاکم بر منازعات و رقابت­های تسلیحاتی منطقه را در بازه زمانی 2010-1990 در منطقه خلیج فارس به بحث بگذاریم. بدیهی است که اهمیت این بازه زمانی از آن روست که تحولات اساسی شکل دهنده مسابقه­های تسلیحاتی در سطح جهانی و منطقه­ای ﻣﺘﺄثر از مسائلی نظیر تبعات فروپاشی شوروی، ظهور جریانات افراطی(نظیر القاعده و طالبان)، حملات 11 سپتامبر 2001، اشغال عراق در سال 2003 و نظایر آنها کم و بیش سیاست بین الملل و به ویژه منطقه خاورمیانه را ﻣﺘﺄثر ساخت.